BOŞANMA DURUMUNUN ÇOCUĞA AÇIKLANMASI
Evlilikler hemen hemen her zaman güzel hayallerle başlar ancak bazen de hayal edildiği kadar mutlu ve uzun süreli olmayabilir. Bu durumda çiftler boşanma kararı alabilir. Boşanma kararının çocuğa nasıl anlatılacağı ise en büyük problemi oluşturur. Çiftler bazen sırf çocuk etkilenmesin diye evliliği sürdürme kararı alabilir. Toplumumuzda yaygın olan bir başka yanılgı ise evlilikleri kurtarmak için yeniden bir çocuk sahibi olmaya çalışmaktır. Ancak yeni doğacak çocuk için bu büyük bir haksızlıktır. Her çocuk sağlıklı yapıda bir aile ortamında dünyaya gelmeyi hak eder. Alt üst olmuş aile ilişkisini toplama gibi büyük bir sorumluluk yüklenerek hayata başlamasına sebep olmak doğru değildir. Çiftlerin evliliklerini aldıkları bütün desteklere rağmen yürütemediklerini fark ettikleri durumda boşanma kararı alması olağandır. Çocuk sağlıklı bir aile ortamında büyüyemiyorsa onu sağlıklı bir ortama kavuşturmak ebeveynlerin sorumluluğundadır. Eşler arasındaki şiddetli duygusal, sözel ve en kötüsü de fiziksel şiddet olaylarına maruz kalması çocukta yıkıcı sonuçlara neden olabilmektedir. Bu durumlarda evliliklerini artık sürdüremediklerini anlayan çiftler ayrılık kararını çocuklarına anlatmaktan da çekinmemelidir.
Boşanma kararını çocuğa anlatırken nelere dikkat edilmelidir?
Çiftlerin henüz kendi aralarında netleştiremedikleri durumu çocuğa açıklamak onu belirsizlik içinde bırakmaya neden olur. Karar ve uygulama süreci tam olarak netleşmeden çocuğa bahsedilmemesi gerekir.
Boşanma kararı çocuğa her iki ebeveynin de olduğu bir ortamda birlikte anlatılmalıdır. Tek bir ebeveyn durumu açıklayacak olsa bile her iki ebeveyn de o an çocuğun yanında olmalıdır.
Boşanma kararında çocuğun herhangi bir etkisi ya da suçu olmadığı çocuğa açıklanmalıdır.
Boşanma sonrasında çocuğun rutin hayatının bozulmayacağı ve olabildiğince aynı düzende hayatına devam etmesi için çabalayacakları anlatılmalıdır. Boşanma sonrası sürecin planı çocuğa net olarak açıklanmalıdır.
Ebeveynler artık sadece eş olarak hayatlarını devam ettiremeyecekleri ancak anne baba olarak aynı şekilde ona karşı sorumluluklarını sürdüreceklerini açıklamalıdırlar.
Her zaman istediğinde her iki ebeveynine de erişiminin mümkün olacağı açıklanmalıdır. Geriye kalan geniş aile üyeleri (anneanne, babaanne, dede, dayı, hala,vs.) ile de ilişkisinin aynı şekilde devam edeceği anlatılmalıdır.
Çocuğun o anki duygularının anlaşıldığı belirtilmeli ve duygularına eşlik edilmelidir.
Ebeveynler çocuğun kararlarını dinlemeli ve kararlarına önem vermelidir.
Diğer ebeveyn hiçbir zaman çocuğa kötülenmemelidir.
Bu süreci nasıl yöneteceğini tam olarak bilemediklerinde ebeveynler bir uzmana başvurarak destek almalıdır.
Psikolog Ebru ÇAKIR-Mavi Ağaç Psikoloji
